اين چشم كودك من است.
كودك تو را را نميدانم. كودكي تو را هم.
اين سهم من از زندگي است، سهم تو را نميدانم.
براي كودكانه زيستن فرزندان اين مرز و بوم چند قدم برداشته ات پاهاي مومنت؟!
چند نماز قضا كرده اي براي بخشش نان شبت؟!
اين چشم ها مرا از پاي در آورده است
پاي تو را از روي حلقوم اينان؟
هرجايي كه هستي.
به هر شغل شريفي كه مشغولي.
هر نژاد و منسبي كه داري
توفيري ندارد.
ايراني هستي.
پس دستي به آبروي خود برسان و دستگيري كن از مردمي كه دستشان به دهانشان نمي‌رسد و شرفشان نميگذارد حقشان را دريوزه كنند.
اينجا ايران است.
و كيان هر ايراني حرمت و اعتبار ايراني است.
خوب است بداني هر اشكي كه در غمي جاري شود ، پاسخگويش خواهي بود.
